Het effect van schaliegas in de USA op Shell

Shell heeft in het laatste kwartaal van 2012 verlies gemaakt op de  winning van schaliegas en olie uit teerzanden in noord Amerika. Hierbij heeft Shell vooral last van de massale Amerikaanse zoektocht naar schaliegas, waardoor een overcapaciteit is ontstaan met daling van prijzen tot gevolg.

In Amerika wordt sinds een paar jaar steeds overvloediger schaliegas gewonnen. Omdat het gas bij wet niet geëxporteerd mag worden, zijn de prijzen gekelderd. Ook de recente winning van schalieolie heeft tot een ware boom geleid, in onder meer Texas en Montana. De olie, die Amerika niet uit kan, is bijna een kwart goedkoper dan Europese olie. Dit geldt ook voor de olie uit Shells teerzanden in Canada, waardoor de winning ervan verliesgevend is geworden.

Om die reden wil Shell de komende jaren minder gas en meer olie halen uit de Amerikaanse schalielagen die het exploiteert. Ook probeert het concern het aardgas dat het al wint om te zetten in waardevollere producten, aldus topman Peter Voser donderdag bij de presentatie van de jaarcijfers in Londen.

De oliemaatschappij verwacht dat de prijzen van gas in de Verenigde Staten de komende jaren nog onder druk zullen staan. Voor olie verwacht Shell wel een herstel.

De Amerikaanse reserves van Shell moesten vanwege de lagere verkoopprijzen flink worden afgewaardeerd. Doordat ook de kosten voor de winning flink zijn gestegen, daalde de winst van het concern vorig jaar met 14 procent. Topman Peter Voser sprak van ‘tegenwind op de korte termijn’. Die tegenwind is relatief: de winst bedroeg nog altijd 26,6 miljard dollar (20 miljard euro).

Om elke geïnvesteerde dollar zo veel mogelijk te laten opbrengen, heeft Shell een aantal projecten op een lager pitje gezet. ‘We hebben met een frisse blik naar onze projectenportfolio gekeken, en daarbij een aantal harde beslissingen genomen’, zei Voser.

Niet alleen wil Shell minder gas winnen, er wordt ook gekeken naar manieren om het aardgas dat wél naar boven wordt gehaald beter te laten renderen. Dat betekent dat het vloeibaar wordt gemaakt (LNG) om het naar lucratieve markten te vervoeren (zoals Japan), en dat er olie-achtige brandstoffen van worden gemaakt (GTL) of andere chemicaliën.

Overigens gaat de zoektocht naar schaliegas door op andere plekken in de wereld, waar gas meer oplevert.

Volgens Voser was de strategische keuze voor aardgas, die Shell jaren geleden maakte, niet verkeerd. ‘Ons portfolio is bedoeld voor de komende dertig jaar. De vraag naar gas zal vóór 2030 verdubbelen. Je hebt het gewoon nodig om het licht aan te houden – of aan te doen, in de opkomende landen.’

Eerste LNG in Rotterdam, de toekomst is hier!

De Rotterdamse haven kreeg voor het eerst in de geschiedenis een LNG-tanker op bezoek.

De ‘British Trader’ van oliemaatschappij BP meert in de nacht van zondag op maandag af bij de nieuwe Gate terminal op de Rotterdamse Maasvlakte, met 130.000 kubieke meter vloeibaar gas aan boord.

”Met de komst van dit schip stapt de Rotterdamse energiehaven werkelijk de 21e eeuw binnen”, zei Tie Schellekens van het Havenbedrijf Rotterdam zondag. Volgens het havenbedrijf heeft LNG de toekomst nu kernenergie weer ter discussie staat, de olieprijs hoog is en Slochteren ver leeg is.

LNG staat voor liquified natural gas, vloeibaar aardgas. Dat gas wordt vloeibaar gemaakt door er bepaalde stoffen uit te halen en het te koelen tot ongeveer 160 graden onder nul. Daardoor neemt het volume met een factor zeshonderd af, wat enorm scheelt bij transport en opslag.

”Bovendien is LNG niet gebonden aan pijpleidingen, waardoor het letterlijk van overal uit de wereld kan komen”, aldus een woordvoerder van de terminal.

Continue reading “Eerste LNG in Rotterdam, de toekomst is hier!”

Eneco ook in LNG

Eneco heeft een plekje verworven in de opslagterminal Gate voor vloeibaar gas (lng) die Vopak en Gasunie op de Maasvlakte in Rotterdam aan het bouwen zijn. Het energiebedrijf heeft zich voor meerdere jaren verzekerd van 1 miljard kubieke meter aardgas via de opslag én aanvoer van lng.

Dat heeft Eneco 22 december bekendgemaakt. Het bedrijf meldde bovendien dat het voor de periode van 2012 tot 2030 jaarlijks nog eens gemiddeld 1 miljard kubieke meter beleverd krijgt van Wingas, een joint venture van het Duitse Wintershall en het Russische staatsbedrijf Gazprom.

Dankzij beide overeenkomsten heeft Eneco vanaf 2012 een derde van de gasbehoefte voor zijn klanten en zijn elektriciteitscentrales veiliggesteld. De rest koopt het bedrijf in via daghandel op de beurs.

Overaanbod gas

Eneco streeft ernaar uiteindelijk 40% van zijn gasbehoefte voor langere tijd vast te leggen. Gas is nu relatief goedkoop, omdat er sprake is van overaanbod, aldus bestuurslid Kees Jan Rameau. ‘Wij proberen daarvan te profiteren door juist nu langjarige contracten af te sluiten.’ Het bedrijf geeft geen financiële details over de overeenkomsten.

Eneco ziet gas als ideale transitiebrandstof op weg naar een energiemix waarin duurzame bronnen als windparken en zonnepanelen de dienst uitmaken. Dichtbij de Gate-terminal bouwt Eneco, samen met het Deense energiebedrijf Dong, de gasgestookte elektriciteitscentrale Enecogen. Deze wordt in de tweede helft van 2011 in gebruik genomen.

Eerdere poging

Eneco mikte eerder op een plekje in de lng-terminal LionGas die het Britse 4Gas pal naast de Enecogen-centrale wilde bouwen. Maar dit initiatief werd midden in de financiële en economische crisis afgeblazen.

Dat Eneco nu een plekje krijgt in de Gate-terminal dankt het bedrijf aan het feit dat een van de andere partijen die capaciteit huren in deze terminal, met minder capaciteit denkt toe te kunnen. Naast Eneco hebben Essent, Dong, het Duitse EON en Econgas uit Oostenrijk ruimte gereserveerd. Deze bedrijven zijn bovendien ieder voor 5% aandeelhouder van Gate. Wie van hen een deel van zijn capaciteit heeft teruggegeven, is niet bekendgemaakt.