KLM? Nee, dat hoeft voor mij niet meer
Er zijn meerdere redenen waarom ik Schiphol en in het bijzonder ook KLM een warm hart toedraag. Ruim 17 jaar woonachtig in de bollenstreek, mijn vader vloog voor werk nog wel eens en het was een cadeautje wanneer wij als kleine kinderen mee mochten om hem op te halen of weg te brengen. En mijn zus is al jaren stewardess bij KLM. Een aantal keer meegegaan met mijn zus, gezellig en leuke manier om een paar dagen samen op te trekken.
Tot slot heb ik toen ik woonde in Afrika jaarlijks meerdere vluchten in de luxe van business class mogen vliegen. En voor vakanties kies ik meestal voor KLM.
Toch kies ik ervoor om vanaf vandaag nooit meer met KLM te vliegen, en dit is waarom.
Cabine personeel
Niets dan lof over het cabinepersoneel van de KLM. Je voelt je gelijk weer in Nederland wanneer je na maanden werken in het buitenland weer de oprecht vriendelijke lachende gezichten ziet van het cabine personeel. Je wordt welkom geheten en natuurlijk heeft iedereen wel eens een mindere dag, maar meestal is het cabinepersoneel vriendelijk, servicegericht, attent.
Service aan boord
Maar het eten wordt steeds minder en minder, jammer maar dat zou mij nog niet tegenhouden want het is een vervoersmiddel waar je wel wat uren zit. Maar het wordt wel minder en minder. Jammer, maar een brede trend.
Onbeschofte ticketdienst – planning
Waar KLM het echt op heeft verloren is de ticketservice wat de naam service niet dragen mag. Afgelopen vakantie naar Thailand met KLM gevlogen als onderdeel van een grote groep van de NVR.
Samen met een goede vriendin hebben we deze reis geboekt en in november hebben we 160 euro elk betaald voor een betere stoel en positie in het vliegtuig. Deze 320 euro is voor een goed doel, extra beenruimte en goede locatie en snel in en uit het vliegtuig.
Maar KLM ticketdienst heeft toestel zien veranderen van 777-300 naar een 777-200 en onze plaatsen zijn afgenomen. Geen communicatie hierover, geen geld terug, niets.
Direct een klacht ingediend, vanuit het toestel op de heenreis naar Bangkok op 15 januari. Keurig een service-ticketnummer ontvangen, maar vanaf at moment tot nu NIETS, maar dan ook NIETS aan bericht ontvangen.
Via mijn zus de procedure gezien; de KLM had ons moeten informeren, had ons voorrang moeten geven als toch weer een stoel vrij zou komen met extra ruimte en lukt dat niet dan hadden ze geld terug moeten storten.
Conclusie naar aanleiding van gegronde klacht
Nu krijg ik zojuist, zaterdag 10 februari, het bericht van KLM dat mijn klacht niet gegrond verklaard wordt. Geen excuus, geen geld terug en ik kan het nummer van KLM bellen.
Nou, al kost het mij een paar duizend euro aan advocaat kosten, ik zal mijn geld terugkrijgen en een excuus van KLM.
ZAK ER MAAR IN KLM, ik hoop oprecht dat dit niet het begin is van het einde van de oudste vliegmaatschappij. Wel is zeker dat ik nooit en dan ook echt nooit meer met KLM zal vliegen. Ronduit onbeschoft, en dat in groot contrast met hoe het cabinepersoneel werkt. Hoe kan het!
KLM je hebt een ambassadeur gecreëerd, een actieve negatieve.
Update: na een flink aantal weken, herhaalde vragen naar de status e.d. kregen we een uitermate mager excuus en wel ons geld terug. De anderen van onze vakantiegroep hebben nog een aantal weken langer moeten wachten. Als ik zo met mijn klanten om zou gaan zou ik al snel de deuren van het bedrijf mogen sluiten. Er moet veel gebeuren wil ik weer bij KLM instappen. Ze staan nu laag op mijn prioriteitenlijst bij het boeken van vluchten. Zelfs een tussenstop heeft mijn voorkeur voor intercontinentaal vliegen nu boven KLM.
Tjideng reünie, Bronbeek, Arnhem
Zondag 23 april hebben wij mijn moeder vergezeld om naar de Tjideng reünie van 2023 te gaan. Samen met 5 familieleden, drie generaties, hebben we verhalen aangehoord en gezien hoe informatie wordt uitgewisseld.
Pas wanneer je de mensen hoort praten over hun eigen persoonlijke ervaringen besef je een heel klein beetje hoe groot de hel moet zijn geweest.
Deze reünie was uitverkocht, van de 250 mensen waren er 69 die zelf in het kamp hebben gewoond en dit dus hebben overleefd.
Opvallend dit jaar was dat meerdere getuigen aangeven dat de Japanse bezetters één doel nastreven; de kampbewoners en andere gevangenen moesten zo snel mogelijk dood.
Er was regelmatig geen eten, wat je te eten kreeg was stijfselpap. “Als je dit at, dan had je maximaal een half uur het gevoel dat je wat had gegeten, dan begon de honger weer”, horen we vertellen. Soms dreef er een stukje ingewanden in, dan had je geluk.
Er zijn geen videobeelden beschikbaar, zeldzame foto’s worden wel gedeeld. Opvallend is echter dat er zoveel tekeningen zijn gemaakt en bewaard zijn gebleven.
Mijn moeder, mijn oma, mijn tante en mijn oom hebben het kamp overleefd. Mijn opa heeft aan de Birmaspoorlijn gewerkt en heeft de oorlog gelukkig ook overleefd.
Mijn moeder was de oudste van de drie kinderen, is helaas echter nog de laatste die overgebleven is. Je merkt dat de emotie regelmatig opkomt bij het horen van de verhalen, dit zorgt weer dan eigen herinneringen weer opkomen. “Pijnlijk, maar het werkt met de verwerking”, is wat mijn moeder dan ook zegt.
Eén van de voorbeelden van de gruwelijke intenties werd nu verduidelijkt toen werd aangegeven dat bij het binnenhalen van nieuwe ‘bewoners’ de jonge vrouwen (mannen waren immers elders te werk gesteld) dan de omheining weer kleiner moesten maken. Dus meer mensen, minder ruimte. En meerdere keren per dag op het plein eer betuigen aan de Japanse overwinnaars. De kinderen werden achterin geplaatst, want als vrouwen werden gestraft – geslagen – dan konden de kinderen dat niet zien, wel horen, wat mogelijk nog beangstigend was.
En wanneer de vrachtwagens die brood kwamen brengen niet eervol werden begroet, dan werd als straf de gehele inhoud van deze vrachtwagens – gele harde broden – in een grote kuil gestort en vernietigd. En kregen de bewoners drie (!) dagen geen eten.
Gruwelijk. Een aantal keer werd gekeken naar de huidige oorlog welke Rusland is gestart tegen Oekraïne. Wat leert het verleden in de 2e wereldoorlog ons richting deze oorlog? Hoe wordt later naar dit moment teruggekeken. Niemand die hier een antwoord op weet.
De rit van Havelte naar Bronbeek, Arnhem, is met de GoPro opgenomen. Het was zondagmorgen nog vroeg en heerlijk rustig op de weg.
Dashcam Bunnik naar Zwolle
Het werd wat stil hier op de site, dus tijd voor een kleine update. Mijn liefde voor gadgets is onverminderd groot, maar de laatste maanden weinig tijd voor deze hobby.
Vandaar maar van een noodzaak een combi gemaakt met het experimenteren met gadgets. Nu heb ik de GoPro, die ik al een tijdje had maar bijna nooit gebruik, in de auto opgehangen om daarmee mijn dagelijkse ritjes te kunnen vastleggen.
En dat geeft wel leuke beelden en houdt mij ook extra rustig met autorijden.
Hieronder de opname van 5 april 2023, waarbij ik vanuit Bunnik naar Zwolle kwam. Het verkeer was niet slecht en nu eens een keer geen regen!
Veel kijkplezier, hopelijk is het niet te saai om naar te kijken!
EQUANS was vroeger ENGIE
Afgelopen maandag, 11 april, is het logo van het hoofdkantoor van EQUANS in Nederland vernieuwd. Het frisgroene logo vervang het blauwe ENGIE logo.
Met EQUANS gaan we een nieuwe fase in. In de huidige tijd van verdere versnelling op verduurzaming, onrust vanwege de oorlog in Oekraïne en de hoge energieprijzen.
Het logo van EQUANS heb ik vrijdagavond met een drone bekeken. Niet mijn mooiste opname, maar wel mooi licht met de avondzon op de gevel. De verbinding met de drone was bijna verbroken daarom helaas geen mooie rondje om het gebouw.
You must be logged in to post a comment.