Het verkeer is hier in Nigeria is een verhaal appart. De meeste auto’s zijn zeer oud en in slechte staat. Remmen werken slecht, beschadigde wielen, bumpers afwezig of met een stuk touw vastgezet aan de kofferbak. Alles is mogelijk.
Maar je ze kijken ook niet, gaan te hard waar je dat beter niet doen kan en sommige bestuurders zijn regelrechte gekken.
Tot nu toe verschillende momenten meegemaakt waar dankzij oplettendheid van de chauffeur een botsing is voorkomen. Helaas gaat het niet altijd goed.
Stapje terug
Maandag slechte opstart bij Verpakken. De codeerapparatuur op de bierlijn was niet meer aan de praat te krijgen en uiteindelijk hebben we besloten om de apparatuur van de Hi-Malt lijn om te zetten. Pas laat in de middag opstart bier en en tot 22 uur geprobeerd om de apparatuur op de Malt lijn op te starten. ‘s Avonds besloten om om 6 uur de volgende dat de codeerapparatuur naar Lagos te sturen voor reparatie door de leverancier / importeur.
Om 6 uur stond ik met scheerschuim op mijn gezicht in de deuropening om de sleutel af te geven aan Chief en Packaging manager. En om 6h30 uur onderweg naar Lagos. Helaas in mijn auto, omdat ik de sleutel van de poolauto niet snel wist te vinden.
Ongeluk
Om iets voor 7 uur word ik helaas gebeld via de GSM van Festus, mijn chauffeur. De man was slecht te verstaan, maar ik begreep dat een ernstig ongeluk had plaatsgevonden. En dat hulp noodzakelijk was. Met pijn en moeite heb ik kunnen achterhalen dat ze via de Express naar Lagos zijn gegaan en niet via de Epe route. Maar waar ze waren, geen idee.
Op zo’n moment merk je pas goed dat communicatie enorm belangrijk is en dat het ook niet goed werkt hier in Nigeria. Met gebrekkige verbinding heb ik direct hoofd P&O gebeld met vraag of hij al op de Brouwerij was. Dat was het geval, dus ik snel naar kantoor om daar te bekijken wat we kunnen doen. tja.. daar was bijna nog niemand.
Eën van de twee zusters in een auto laten gaan richting crash site? Helaas blijkt poolcar niet goed te werken. Uiteindelijk ruim een half uur later gaat een van de chauffeurs richting crash site in de auto van het inmiddels gearriveerde hoofd P&O. Festus enkele keren gebeld en eindelijk opgenomen blijkt hij en onze eigen monteur die ook in de auto zat onderweg naar een ziekenhuis in Ijebu Ode.
Ziekenhuis
Ruim een uur na het ongeluk wilde ik een update vanuit het ziekenhuis. Dus ik krijg een GSM nummer van het ziekenhuis. Eerst zelf gaan bellen, niet handig, maar dat was een zeer bijzonder gesprek. Eerst de uitleg dat ik bel voor mijn chauffeur en die monteur, plus dat ik de status wil weten. In wat voor een conditie verkeren ze?
Na wat onbegrijpelijk gebrabbel versta ik iets als dat ze gaat kijken en prompt wordt de verbinding verbroken. Toen heb ik mijn (vervangende) secretaresse maar laten bellen. Die kreeg er meer uit. De zuster, het contactpersoon, bleek nog niet in het ziekenhuis en dus kost het even kijken iets meer tijd…
Wat een land…!
Later die dag en de dag daarop ben ik gaan kijken in het ziekenhuis. Vrijwel geen verlichting, erg donker en net zo schoon als menig schuurtje in Nederland. In twee verschillende ziekenhuizen liggen de heren. De eerste dag zwaar onder de medicijnen en niet in staat om maar iets te zeggen, maar gisteren ging het al een stuk beter. De rontgen moet uitwijzen of er daadwerkelijk niets gebroken is en dat inwendig ook geen bloedingen zijn ontstaan.
Auto
De auto heb ik gistermiddag bekeken bij de dump van de politie, een goeie 20 minuten vanuit de Brouwerij. De auto is niet meer te repareren, dat is zeker. Beide heren mogen God op hun blote knieeen danken voor het feit dat ze nog leven…
You must be logged in to post a comment.